Ziek op The Overland Track

We melden ons keurig op tijd voor de boot naar Tasmanie. Het inchecken verloopt voorspoedig en als we onze eigen meegenomen boterhammen naast het duurste restaurant hebben opgegeten, willen we naar 'bed'. We hebben twee slaapstoelen geboekt, waar we de nacht zo goed mogelijk willen doorkomen.
De kapitein roept om dat er deze nacht zwaar weer op komst is; het buitendek wordt afgesloten en het advies is zo min mogelijk alcohol te drinken. Als een Australiër oproept het alcoholgebruik te beperken, is het tijd je zorgen te maken. Het nuttigen van alcohol is hier deel van de cultuur.
We gaan naar de receptie en ook hier staat een waarschuwing. We besluiten toch maar een doosje reispilletjes aan te schaffen, gezien de duur van de reis; erg slim volgens de caissière.
Een half uur nadat we de pilletjes ingenomen hebben,  gaat het los. De boot maakt enorme klappers op het water en niet snel hierna worden de eerste mensen ziek....
Gelukkig hadden wij de pilletjes en kunnen we nog een aantal uurtjes slapen.
Zodra we op Tasmanie aankomen, rijden we naar het Narawntapu National Park, een klein park dat vol wildlife schijnt te zitten.
We genieten van het zonnetje en de fijne camping. ' s Middags maken we een wandeling en zien we een wombat, meerdere walibi's en pademelon.
Bij terugkomst hebben de walibi's en wombats ook de camping gevonden.
De volgende ochtend maken we een wandeltocht van 12 km naar Point Vision; een uitkijkpunt op 380 meter hoogte.
De wandeltocht start in een open veld, waar we tussen de wombats en kangaroes lopen. Echt fantastisch! Hierna begint de klim en komen we meerdere enchidnas tegen.
Het uitzicht bovenop is prachtig!
Terug in het veld zien we een groep kangaroes, waarvan meerdere vrouwtjes een Joey in hun buidel hebben. Nieuwsgierig steken de koppies naar buiten en volgen iedere beweging van ons.
Als we van de kangaroes staan te genieten, roept Remko plots: " Een slang!" en trekt een sprintje naar de 1,5 meter lange zwarte slang. Doordat de slang in het open veld ligt kunnen we een aantal mooie foto's maken, ons afvragend hoe giftig hij is. Terug bij het informatie centrum blijkt het om de nummer 4 van de giftigste slangen ter wereld te gaan; the tiger snake!
De volgende ochtend rijden we verder naar Cradle Mountain. We willen graag de Overland Track lopen. Een meerdaagse wandeltocht, waarbij je van Cradle Mountain naar Lake St Clair loopt. Onderweg zijn naast de slaaphutten geen andere faciliteiten, geen winkels, geen douches, niets. Onze backpacks pakken we in met alles wat we de komende dagen nodig hebben; kleding, slaapmatjes- en zakken, kookgerei en eten.
Na een 'laatste' grondige douchebeurt beginnen we aan onze etappe voor vandaag; 10.7 km. Volgens de boeken de zwaarste etappe.
Het weer is prachtig, het zonnetje schijnt en er staat een beetje wind.
Na 2 uur klimmen komen we op het hoogste punt; Marions Lookout. We nemen even pauze en genieten van het grandioze uitzicht. We zijn zo hoog gekomen dat we in de sneeuw zitten.
Het pad is goed gemarkeerd en nadat we een lastig stuk hebben gehad, waarbij we tussen het water van steen naar steen hoppen, maken we de afdaling naar de hut. Na 5 uurtjes wandelen komen we moe, maar voldaan aan in Waterfall Valley Hut. Als we ons hebben geïnstalleerd komen nog vier andere wandelaars en een ranger binnen. Het is vroeg bedtijd voor ons.
Na een uurtje slaap wordt Remko, met koude voeten, wakker. Nadat hij sokken aangedaan heeft, valt hij weer even in slaap. Als hij weer wakker wordt, heeft hij het ijskoud, hij doet wat oefeningen, kruipt bij Lieneke in de slaapzak, maar niets wil helpen; rillend en bibberend komt hij de nacht door.
De volgende ochtend heeft hij ook hoofd- en buikpijn, het is duidelijk dat wij vandaag niet kunnen lopen. Gelukkig is de ranger er en we overleggen met hem. Remko's temperatuur is 36*C, niet echt iets om ons zorgen over te maken, volgens de ranger. Hij adviseert ons ook om vandaag in deze hut te blijven, vanavond komt hier een andere ranger.
Remko ligt de hele dag ziek op bed en heeft het aan het einde van de middag niet meer koud, maar is gloeiend heet.
Als de andere ranger binnenkomt, komt hij bij Remko kijken. Hij neemt de gegevens van Remko op en besluit met de hulpdiensten te bellen en de mogelijkheid te overleggen Remko met de helikopter op te halen.
De hulpdienst adviseert de nacht aan te kijken, Remko is de afgelopen 24 uur veel naar de wc geweest, dus mogelijk heeft zijn lichaam het ergste gehad.
Die nacht slaapt Remko goed. s' Ochtends is hij slap en is zijn maag nog van streek, maar zijn ogen 'staan' beter en hij is beter aanspreekbaar.
De hulpdiensten hadden gelukkig gelijk!
We besluiten de Overland Track, in overleg met de ranger, niet verder uit te lopen. Er liggen ons nog teveel kilometers te wachten en de angst dat hij na nog een wandeltocht nog zieker wordt is te groot.
Teleurgesteld, maar wetende dat dit het beste is, lopen we vrijdag terug.
Theo, Jolande, Tim, Floortje en Nick, ook al is de uitkomst anders dan we vooraf hadden gehoopt, we hebben waanzinnig genoten van die twee dagen wandelen. De natuur was echt schitterend. Bedankt voor jullie cadeau!
Op dit moment gaat het beter met Remko, hij is actief, al blijft zijn maag een beetje van streek. Maar het is fijn om in dit geval weer in bewoond gebied te zijn!