Van Cradle Mountain naar Bruny Island

De Tasmaanse lente houdt een overgangsperiode van koud naar warm weer in. In praktijk betekent dit de ene dag 25 graden, de volgende dag sneeuwval. Dat deze enorme wisselingen ook op 1 dag kunnen plaatsvinden, merken we als we zondag uit Cradle Mountain wegrijden.
In Cradle mountain is het koud, er valt natte sneeuw en als we even zicht op de bergen hebben, blijken deze vandaag onder een dik pak sneeuw verscholen te gaan.
Tijdens de autorit van 300 km zien we de vier seizoenen voorbij komen; sneeuw, regen, strak blauwe luchten, hagel en zonneschijn. Vandaar het Tasmaanse grapje: " If you don't like the weather now, come back in half an hour!".
Aan het einde van de dag, komen we aan in een dorpje voor de Tasmaanse hoofdstad Hobart. Vanwege de regen liggen we vroeg op bed.
Als we maandag Hobart bezoeken, blijkt de stad door outdoorstores gedomineerd te worden.
 Tasmanie is de uitgelezen plek om prachtig lange bushwalks te maken, dus de doorsnee Tasmaan ziet er lekker praktisch en degelijk uit. Toch staan wij ons ook te vergapen aan de mooie spullen.
De afgelopen weken hebben we enorm genoten van alle prachtige gemaakte wandelingen dus nu we in het bushwalk wahalla zijn, staan er ook behoorlijk wat wandelingen op ons lijstje.
Na Hobart rijden we direct door naar de Tahune Airwalk. Het is heerlijk weer, dus kunnen nog even van het zonnetje genieten.
Dinsdag staan we op met prachtig weer. Na 2 weken lange- broeken- weer, kunnen de korte broeken weer uit de backpack gepakt worden. 
De Tahune Airwalk is een aardige wandeling, door de toppen van de bomen.
Aan het begin van de middag rijden we naar familie van Veronica en Alf (het stel bij wie we in Brisbane verbleven). Haar neef heeft een pizzarestaurant en schijnt overheerlijke pizza's te maken. Als we met lekkere trek bij het restaurant aankomen, blijkt hij alleen op donderdag t/m zondag open te zijn......
Inmiddels hadden wij ons zo verheugd op pizza, dat we maar naar de concurrent gegaan zijn.
's Avonds zien we op de camping een vogelbekdier.
We rijden door naar Bruny Island en lopen hier meerdere wandeltochten, waaronder een wandeltocht van 14 km op vrijdag.
Als we over een nauw pad lopen, met veel struikgewas aan beide kanten, springt Remko achteruit. Bijna was hij op een slangenkop gaan staan. We zien direct dat het hier weer om 'the tigersnake' gaat. Even denken we dat hij dood is, maar ineens draait hij zich om en verdwijnt hij in het dichte struikgewas. Omdat het zo dicht is, is hij niet te volgen en hebben we geen idee waar hij zich bevindt. We zien dat het pad nog zeker 50 meter zo verdergaat, dus besluiten om te keren en een alternatieve route te vinden. Na heel wat klim- en klauterwerk, komen we, zonder slangenbeten, weer bij het wandelpad.
Als er aan het einde van de wandeltocht weer een tigersnake op het pad ligt, is de maat vol; wij gaan gaiters aaschaven; scheenbeschermers waar alle outdoormensen in Australië mee lopen.
Terug in Hobart laten we ons voorlichten en we horen er nu helemaal bij: ook wij hebben gaiters en zijn snake, water and snowproof.
De Australiërs die we over onze slangervaringen vertellen, zijn 'jaloers'. Zij hebben vaak in hun leven 4 a 5 slangen gezien, wij de afgelopen 3 maanden 7.