....... komt zonneschijn!

Dit gezegde blijkt gelukkig ook in Nieuw Zeeland op te gaan. Na alle weken regen, komen we, zodra we dinsdag aan de oostkust komen, in zonnig weer terecht.
We maken een stop bij de Moeraki Boulders; ronde keien die op het strand liggen. Onderzoekers hebben nog geen idee hoe het ronde gesteente hier terecht gekomen is, maar het is prachtig! Het aanzicht van al die 'voetballen' op het strand, maakt Remko erg blij!
 Eenmaal aangekomen op de camping zetten we de tent op in de zon, wat een 'cadeau' na al die weken!
Als we doorrijden naar Christchurch kopen we een nieuwe rugzak. De ritsen en ondersteuning van beide rugzakken zijn slecht. Gevolg hiervan was dat we tijdens het lopen steeds ritsen aan het dichtmaken waren en spullen in onze ruggen voelde prikken.
Omdat we nog vele dagwandelingen willen doen, komt dit nog heel goed van pas.
Eerst denken we aan één nieuwe tas, maar uiteindelijk besluiten toch voor beide een nieuwe tas aan te schaffen.
Met onze aanwinsten rijden we naar Kaikoura, de laatste stop voor ons op het zuidereiland.
 Kaikoura is de Marine Wildlife City van Nieuw Zeeland en met al dat mooie weer, zijn wij wel in voor een zwempartij.
Donderdag krijgen we een wetsuit, flippers, snorkel en een duikbril aangemeten en stappen in een bus; we gaan met zeehonden zwemmen!
Onderweg krijgen we nog een aantal instructies; laag in het water blijven, de zeehonden mogen niet aangeraakt worden en er mag niet op de rotsen geklommen worden.
Dat moet lukken, zeker gezien de scherpe tanden die de zeehonden hebben. Na de busrit, stappen we over in een bootje en varen we een paar honderd meter naar een rots met vele zeehonden. " Uhhmmm," zegt de kapitein, " let's do an experiment. Just jump in the water and see what the seals will do!"
Stoer laten we ons van de boot vallen, om met een hoop gegil en spetters weer boven water te komen. Het is KOUD!! " Don't worry, after 5 minutes you will be warm!" roept de droge, warm aangeklede kapitein opbeurend.
5 Minuten brengen we niet veel anders uit als: " Dit is niet normaal!"  en " Ik voel mijn tenen niet meer!" en dan ineens doen de wetsuits hun werk.
We zwemmen naar de rotsen, waar de zeehonden op ons neerkijken. Je ziet ze denken: " Geen haar op mijn dikke lijf die erover nadenkt, het koude water in te komen!" en we kunnen ze geen ongelijk geven. Na een uur dobberen, met een enkele zeehond in het water, vindt er overleg plaats. Dit is niet echt wat we ons ervan voorgesteld hadden. We hebben het koud en zijn een beetje teleurgesteld.
Ineens breekt de zon door en springen de zeehonden het water in. Doordat de zeehonden in de zon snel opwarmen, hebben ze een duik nodig om af te koelen.
Overal om ons heen zwemmen, spelen en duiken zeehonden! Echt heel gaaf! 
Op het land ogen ze sloom en log, in het water zijn het enorm elegante dieren. Wat een ervaring!
Na een half uur zwemmen met de zeehonden worden we de boot opgehesen en terug gebracht naar de bus. Gelukkig haalt Remko, ondanks  zijn enorm koude voeten ook de bus!
's Avonds liggen we, gedoucht en wel, te genieten van de dag. Plots komt er een windje opzetten die al snel de kracht aanneemt van een serieuze storm. In de tent blijven liggen, is geen optie. De tent wordt helemaal plat geblazen!
Bij de receptie horen we dat de storm 2 uur lang zal aanhouden, daarna zal hij weer gaan liggen. De tijd brengen we door in de campkitchen, waarbij een Nederlandse vrouw ons vertelt over al haar cadeautjes op de reis; " Als je schapen op de heuvel ziet, tis toch een cadeeeeeeaaaaauuuuutje!". Na 2 uur lang haar cadeautjes aangehoord te hebben, volgt een groot cadeau voor ons; we kunnen terug naar de tent!
De wind is, zo plots als hij gekomen is, weer gaan liggen en het is windstil geworden. De tent is er zonder scheuren vanaf gekomen!
Vrijdag staat ons een ander avontuur te wachten; we gaan boven de walvissen vliegen.
We stappen met de  'Charlie Charlie' piloot en 4 Duitsers in een vliegtuigje. Gespannen turen we naar buiten in de hoop walvissen of iets anders zwemmend te zien. Helaas........ Niets! Noppes! Nada! 
Hopelijk brengt de volgende dag ons meer geluk, we gaan op zoek naar the Royal Albatrossen. Vogels met een spanwijdte van ruim 3 meter. Om 5.14 uur gaat de wekker en na een ontbijt rijden we naar de verzamelplaats. Helaas zijn er te hoge golven, het gaat niet door! Om 9.00 uur krijgen we een herkansing, maar ook deze wordt afgeblazen.
Om 13.00 uur wordt het groene licht gegeven; de golven zijn in hoogte afgenomen, maar desondanks geldt een 'seasickness warning'. De reistabletjes worden uit de toilettas gehaald en vol goede moed stappen we op de boot.
 Samen met 20 andere passagiers gaan we op pad. Voordat we goed en wel op zee zijn, de eerste  10 mensen in Shrek veranderd zijn ( ze zien werkelijk groen) en komen de eerste albatrossen ons tegemoet gevlogen.
Wat een ongelofelijk grote vogels! Na 20 minuten varen, wordt een net met bevroren haai ingewanden in het water gegooid. Naast de verschillende soorten albatrossen, hebben ook andere vogelsoorten trek in een hapje haai. Nu pas, is goed te zien hoe groot de albatrossen zijn.
Na vele foto's genomen te hebben, varen we verder en komen we in een grote groep dolfijnen terecht. Vele maken salto's, echt heel cool.
Hierna varen we, tot vreugde van de zieke passagiers, terug naar de haven.
Zondag is het voor ons tijd om afscheid te nemen van het Zuidereiland. In Picton, waar we de veerpont 's avonds naar het noordereiland nemen, liggen we een paar uur heerlijk in het park van de zon te genieten!
Wat is het Zuidereiland toch fantastisch!