Via de zoetwaterkrokodillen de 'leegte' in

We vervolgen onze weg naar het zuiden, voor de komende dagen staat Katherine Gorge op het programma. Een diepe kloof vol verschillende vogelsoorten en de ' ongevaarlijke' zoetwaterkrokodil.
Omdat we laat in de middag aankomen, starten we in het subtropische zwemparadijs; het zwembad voor de deur.
Tijdens het koken komen de walibi's langs gesprongen in de hoop dat Remko een sliert spaghetti uit de pan laat vallen.
Na een goede nachtrust, lopen we de 12 km lange wandeltocht langs de ' Butterfly Gorge'. We zijn blij dat we vroeg gestart zijn, het warmt hier erg snel op.
Onderweg zien we walibi's, vogels, een slang en veel vlinders. Het pad eindigt bij een baai van de Katherine Gorge. Een perfecte plek om even af te koelen in het water. Als we op een overhangende boomstam bij het water gaan zitten, eten we een mandarijntje. Ondertussen zwemmen schildpadjes en vissen onder ons door. Wat een lunchplek! Het enige dat rest, is de terugtocht.
Vrijdag lopen we 's ochtends naar een uitkijkpunt over de Gorge. Een meer toeristische wandelroute, maar dat maakt het uitzicht niet minder mooi.
Hierna huren we een kano en varen we het eerste deel van de Gorge af. Op de zandbanken zien we 3 zoetwaterkrokodillen. Minder groot dan de zoutwaterkrokodillen, maar de tanden van de zoetwaterkrokodillen zijn niet minder indrukwekkend.
Waar de zoutwaterkrokodillen erg agressief zijn, zullen de zoetwaterkrokodillen alleen aanvallen uit verweer. Vandaar dat er in de Gorge ook gezwommen mag worden en hoewel dit helemaal safe is, kijken we toch goed om ons heen.
Na een avond vol Australische livemuziek, liggen er ons veel kilometers te wachten. Over een aantal dagen willen we graag in Alice Springs zijn. Hier zullen we 3 natuurparken bezoeken. Na de nodige boodschappen en liters bezine gaan we op pad. Tussen Katherine en Alice Springs is er..... leegte....... Heel veel leegte!
Het is ongelofelijk hoe onbewoond, uitgestrekt en 'leeg' de afgelegde 1300 km zijn. Waar veel toeristen de weg saai en eentonig vinden, vinden wij het prachtig. Na iedere ong 400 afgelegde kilometers is er een stad; in onze ogen een dorp niet groter dan het 'centrum' van Den Hoorn.
Naast de leegte is er ook veel 'roadkill' naast de weg te vinden. Voornamelijk door roadtrains aangereden kangaroes en koeien. Een akelig gezicht, maar er blijven genoeg kangaroes over; naar schatting leven er 40 tot 50 miljoen kangaroes op dit continent. Dit zijn ruim 2 kangaroes per inwoner. De populatie groeit dankzij hun efficiënte voortplantingsmethode gestaag. Een vrouwtjeskangaroe heeft tegelijkertijd 3 jongen in verschillende ontwikkelingsstadia bij zich. Terwijl een kleintje al uit de buidel is, maar nog wel van de moeder afhankelijk, groeit in haar buidel alweer een pasgeboren jong. Op hetzelfde moment bevindt zich meestal een nieuw embryo in de baarmoeder.
Toen 200 jaar geleden de eerste Europeanen de grote buideldieren zagen, keken zij gefascineerd naar de raadselachtige dieren. Toen zij een aboriginal de naam van het dier vroegen, was het antwoord: "kan-ga-roo". Intussen hebben taalkundigen achterhaald dat dit: " Ik begrijp je niet" betekent.
19 Augustus rijden we van Alice Springs naar Kings Canyon. Hoewel Alice Springs de stad bij Ayers Rock en Kings Canyon wordt genoemd, is dit nog een tocht van bijna 500 km.
Onderweg kopen we het feestmenu voor Lieneke's verjaardag; brownies en 's avonds gaat kangaroesate de BBQ op.
Aad en Leny bedankt, het was heerlijk!
Iedereen bedankt voor alle  gefeliciteerd sms'jes- mailtjes- ecards- berichtjes en postduiven! Ze zijn aangekomen!