The Red Centre

Direct bij aankomst in The Red Centre, merken we dat we in vliegenparadise aangekomen zijn. Zodra je een voet buiten de auto zet, vinden ze je, soms met 20 tegelijk.
Als we dinsdagochtend wakker worden en merken dat het fris is, doen we bijna een vreugdedansje. Het is bewolkt en er staat een harde en koude wind, dit betekent dat we met lange broek en jas de geplande wandeling door Kings Canyon kunnen lopen. Minder bloot vel en dus minder last van de vliegen. Beter kan niet!
De Kings Canyon is een 200 meter diepe zandsteenkloof, waar onderin varens en palmen groeien.
De 6 km lange wandeltocht begint met een steile klim en geeft ons al snel een prachtig uitzicht over de omgeving. Als we verder lopen kijken we de kloof in, het is goed dat we geen hoogtevrees hebben, want nergens staan hekken. Toch is dit ook weer een prachtige plek om een mandarijntje te eten.
Trappen begeleiden ons naar beneden, de Garden of Eden in; een groene oase in de kloof. Het water is er helder en overal groeien palmen. Hoewel het water uitnodigt tot een duik, is het vandaag echt te fris.
Nadat we de trappen weer opgeklommen zijn, vervolgen we onze weg en komen we na een aantal uur weer aan bij de auto.
De zon is inmiddels gaan schijnen en dit maakt dat het heerlijk weer is. Na de vermoeiende wandeltocht lijkt ons niets lekkerder dan op de camping, in de zon, een lekker drankje te drinken en uit te rusten. Het enorme aantal vliegen maakt dit echter lastig. Na de nodige sla bewegingen, vindt Lieneke een oplossing; handdoek over het hoofd, zonnebril op, handen in het vest en lekker van de zon genieten!
Na Kings Canyon in het tijd om door te rijden, naar misschien wel het meest gefotografeerde beeld van Australië; Uluru. Al een kleine 100 km voor Yulara ( de plaats bij Uluru) denken wij de 348 meter hoge monoliet, met een omtrek van 9.3 km te zien. Op de terugweg blijkt echter dat het hier ging om Mount Connor. Het maakt de enthousiast gemaakte foto's niet minder mooi.
Vaak hebben we Uluru in boekjes, tijdschriften en op tv gezien, toch is het gek om er dan ineens voor te staan.
Waarschijnlijk is Uluru een 600 miljoen jaar oud sediment, dat bloot kwam te liggen toen de omgeving eromheen wegerodeerde. Wat nu te zien is, is de top van een enorm rechtop geplaatst stuk zandsteen dat onder de grond nog kilometers doorloopt.
Voor de aboriginals is Uluru heilig. Tot 50 jaar geleden maakte zij gebruik van Uluru als schuilplaats, keuken, voor ceremonies en als ' klaslokaal', getuige de meerdere muurschilderingen in de grotten. Toen het toerisme op gang kwam en de toeristen de heilige plek beklommen, voelden de aboriginals zich gedwongen Uluru niet meer te bezoeken. Ze verblijven nu op meer afgelegen plekken in het gebied.
Omdat we toch weer een behoorlijke autorit achter de rug hebben, besluiten we alleen het cultural center te bezoeken, waar veel informatie over de Aboriginals te vinden is. Op de terugweg naar de camping genieten we van de zonsondergang. Prachtig om te zien hoe Uluru van oranjebruin veranderd naar dieprood.
De volgende ochtend beginnen we aan de basewalk. Een 10 km lange wandeltocht om Uluru heen.  Langs de route zijn veel informatieborden te vinden die ons inzicht geven in de leefwijze van de aboriginals en de mythes waarin zij geloven.
De wandeltocht maakt ons duidelijk hoe enorm groot deze monoliet is.
In het nationale park is ook Kata Tjuta te vinden.
The valley of the winds is een 7.4 km lange wandeltocht die door dit gebied gaat en die wij natuurlijk ook graag willen lopen.
Een heel andere wandeltocht dan gister. Vandaag gaat het pad op en neer tussen de verschillende rotsen van Kata Tjuta. Het is weer genieten.
Er zijn schitterende uitzichten die ons een goed zicht over de omgeving geven. Hoewel we in de woestijn lopen, is de omgeving verassend groen en staan er vele bloemen in bloei. Dit heeft te maken de frequentere kleine regenbuien van de afgelopen periode. 
Zaterdag gaat de wekker om half 6. Niet alleen de zonsondergang schijnt hier mooi te zijn, de zonsopkomst mag ook niet gemist worden. Als we om 6 uur aankomen rijden zijn we de enige en tot onze verbazing blijft dit ook zo.
Echt bijzonder om als enige van deze schitterende zonsopkomst te genieten. Bijzonder en koud...... 
De zon komt verbazingwekkend snel op en als hij om 8 uur hoog aan de hemel staat, start onze Mala walk. Een, door een aboriginal gids, geleide toer om een deel van Uluru. We horen graag nog meer van deze interessante leefwijze.
We krijgen een 'kleuterles', omdat je, volgens de aboriginalcultuur, een bepaalde wijsheid en rol moet hebben om informatie te mogen krijgen. Bovendien krijg je alleen dat te weten wat je nodig hebt. Omdat wij zo weer naar onze allesvoorzienende camping gaan, antwoord de gids op meerdere vragen: "Sorry, i can't tell you. You're not entiteld to know!". Bepaalde stukken van de rots heeft hij nog nooit gezien, omdat dit alleen gebieden voor de vrouwen zijn.
Aan het einde van de ochtend bij het speer en boemerang werpen,  blijkt dat wij beroerde Aboriginals zouden zijn. 
Kees en Marijke, bedankt voor dit indrukwekkende, culturele cadeau!