The road ahead is empty

Terug in Alice Springs, slaan we na de nodige boodschappen en bezine, linksaf de West Macdonnells in. Een natuurgebied, waarover de boekjes vele landschappelijke hoogtepunten beloven.
We rijden door naar Orminston Gorge, een brede kloof, waar altijd water in staat.
's Middags blijven we op de camping. Hoe geweldig reizen is, alle indrukken en de lange afstanden rijden, maken ook moe. Tijd voor ons om een middag te chillen en van de zon te genieten.
De volgende ochtend blijkt dat dit ons goed gedaan heeft, om 8.30 uur melden we ons fris en met 'goede benen' bij de start van de Pound Walk; een 7 km lange wandeltocht. Er staat een harde wind, dus we hebben weinig last van de vliegen!
Dat niet iedereen met 'goede benen' uit bed gekomen is, blijkt als we, tijdens de wandeling, een vrouw op de terugweg tegenkomen. Als ze ons nadert, valt ze voor onze voeten. Nadat we uitgebreid gecheckt hebben of ze oké is en hebben gewacht tot ze ook weer op weg is, gaan we verder.
Na een stevige klim hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. We lopen op ons gemak terug naar de camping en gaan aan het einde van de middag naar het uitkijkpunt over de Gorge.
De volgende dag rijden we door West MacDonnells terug naar Alice Springs. Onderweg bezoeken we de meerdere 'hoogtepunten' van de MacDonnells.
Een hoogtepunt voor ons is Simpsons Gap, een rotslandschap waar we meerdere zwartvoetrotswallaby's zien.

Omdat we weten dat de meeste van jullie weer aan het begin van een nieuw schooljaar/ werkjaar staan, wilden we solidair aan jullie zijn.
Ook wij hebben ons bezig gehouden met ons vakgebied: een bezoek aan The School of the Air. Een afstandsonderwijsorganisatie die kinderen in afgelegen gebieden van onderwijs voorziet. De school in Alice Springs heeft 140 leerlingen die in een gebied van 1.300.000 km² wonen ( dit is een gebied 10 keer zo groot als Engeland).
De leerling die het dichts bij school is, woont op een afstand van 80 km. Er is ook een leerling die op 1009 km van school woont.
Zodra een kind 4,5 jaar is en verder dan 50 km van een school woont, kan het zich inschrijven bij The School of Air. Dit zijn voornamelijk kinderen van veeboerderijen, aboriginal gemeenschappen, roadhouses, nationale parken en reizende ouders.
Zodra een leerling zich ingeschreven heeft op school, wordt er voor $ 10.000/ 15.000 aan satelliet en computerapparatuur bij het kind thuis geïnstalleerd. Dit wordt bekostigd door de school.
Hierna kan het onderwijs beginnen. De leerling heeft thuis een huisonderwijzer, dit kan een ouder of andere volwassene zijn. De huisonderwijzers zijn de handen, ogen en oren van de onderwijzers in Alice Springs en houden 4 uur per dag toezicht op het leerproces.
Daarnaast heeft de leerling een onderwijzer vanuit Alice Springs, die gekoppeld is aan het lesjaar, waar de leerling inzit. De leerling volgt via de webcam de lessen die onderwijzer geeft. Er wordt, afhankelijk van de groep,  1 uur per dag les via de webcam gegeven. Dit varieert van taal en rekenen tot aan gym- en handvaardigheidslessen.
Daarnaast zijn de leerkrachten ook verantwoordelijk voor het versturen van het lesmateriaal aan de leerlingen. Iedere 2 weken verstuurt de leerkracht lesmateriaal en boeken uit de bibliotheek per post naar de leerlingen. Hierbij zitten ook instructies voor de huisonderwijzers. De leerlingen leveren via de post, online of audiovisueel werk in, waar de leerkrachten feedback opgeven.
Eens per jaar brengen de leerkrachten uit Alice Springs een huisbezoek aan de leerlingen. Daarnaast komen de leerlingen 3 a 4 keer per jaar, een week naar Alice Springs om met elkaar activiteiten te ondernemen.
Een superinteressant bezoek!!
Maar voor ons weer even genoeg werkgerelateerde activiteiten!

De komende dagen liggen ons vele kilometers voor de boeg...... 
Vanuit Alice Springs willen we in een aantal dagen naar Townsville, aan de oostkust.
De eerste stop is bij Devils Marbles. Honderden ovalen en ronde rotsblokken, die ontstaan zijn door de kringloop van dag en nacht. Als we er bij zonsondergang tussendoor lopen, kleuren 'de knikkers' mooi rood!
De volgende 2 ochtenden staan we vroeg op en rijden we vele kilometers. Onderweg zien we, op een paar cowboys na, niemand. De wallaby's worden ingeruild voor kangaroes, emoes, koeien, vogels en hagedissen. Net voordat de finish ( Townsville) in zicht is, horen we een knal. We weten direct wat er mis is; een lekke band. We wisten dat er een band minder goed was, maar als we uitstappen, blijkt dat een andere band het begeven heeft.
Gelukkig heeft Remko ongeveer wel een idee hoe de band verwisseld moet worden..... 
Als hij de krik uit de auto haalt en vraagt: "Lien lees jij even de gebruiksaanwijzing van de krik" zakt het vertrouwen bij Lieneke enigszins. Als de krik onder de auto staat en hij vraagt: " Heb je nou ook gelezen hoe ik hem moet laten zakken?" is het vertrouwen op een goede afloop bij Lieneke tot een 0 punt gedaald.
Zeker omdat 'de finish inzicht hebben' in Australië inhoudt dat je 280 km voor Townsville bent en het laatst gepasseerde 'dorp' 100 km achter je ligt.
Al snel stopt er een auto met een man die zijn hulp aanbiedt. Hier maken we dankbaar gebruik van en al snel zit de nieuwe band erop.
Remko wist inderdaad hoe de band verwisseld moest worden en nu weten we ook precies hoe de krik werkt.
We staan voor de keuze; 100 km terug rijden naar het 'dorp' of 140 km doorrijden naar een echt dorp. We gaan voor de laatste optie. Als we hier om 12.30 uur aankomen, blijkt bij de hulpvaardige toeristeninformatie dat de garages om 12.00 uur dicht gegaan zijn. We durven het niet aan nog eens 140 km door te rijden naar Townsville, dus voor het weekend zijn we hier gestrand.
De tijd wordt gevuld aan het zwembad, bij de wasmachines en met het schoonmaken van de auto.
Als we maandagochtend 2 nieuwe banden hebben, zijn we helemaal klaar 'to hit the road again'.