Genieten van ' onze eigen privé' walvis

De komende dagen staat erg zonneschijn en een warme temperatuur op het programma, tijd voor ons om naar het Freycinet National Park te gaan.
Als we in Coles Bay komen, rijden we door naar een 'bushcamping'; campings, in de meest prachtige nationale parken, waar je tegen een kleine vergoeding staat. 
Dit keer komen we op een bushcamping aan het strand, wij vinden het er heerlijk.
Donderdag begint de dag bewolkt, maar met een aangename temperatuur. We besluiten een wandeling over het strand naar het dorp te maken en daar een kopje koffie te drinken.
Onderweg komen we een aantal dode vogels op het strand tegen, als we er na 5 minuten zeker 40 geteld hebben, maken we rechtsomkeer naar het visitorscenter. We denken een goede daad te doen door melding te maken van wat we gezien hebben. Bij het visitorscenter krijgen we te horen:" That's nature!". De vogels komen uit Azië naar Tasmanie gevlogen om hier de zomer door te brengen, een lange zware tocht. Met de harde wind van de afgelopen dagen, komen de vogels uitgeput aan en sterven op het strand.
" Aboriginals like to eat them, cause they are full of healthy fett!" zegt de medewerkster.
Wij vragen ons af of we dan vanavond op Aboriginalspottoer kunnen........
Nadat we onze goede, maar zeer onnodige, zorgen bij het visitorscenter neergelegd hebben, gaan we terug naar het beginpunt van de wandeltocht. Onderweg zien we 'The Hazards' een berg van roze graniet. Na de koffie met een heerlijk stuk ' bananabread' genieten we met ons boek van de zon.
Ook vrijdag begint de dag met bewolking, maar al snel breekt het wolkendek open en komt de zon tevoorschijn. We lopen een wandeltocht van 11 km naar de Lookout over Wineglass Bay; een wit bountystrand aan een azuurblauwe zee. Prachtig!
Nu we lekker ingelopen zijn, besluiten we zaterdag Mount Amos te beklimmen. Een klim van 1,5 km naar de top op 418 meter hoogte.
Het begin van de klim is eenvoudig, over grindpad. Al snel gaat het grind over in keien en boomwortels. De laatste 200 hoogtemeters bestaat het pad alleen nog uit rotsen. Omdat het de afgelopen weken regelmatig geregend heeft, zijn sommige delen van de rots nat. Toch zijn dit vaak de stukken waar je het meeste grip hebt, want daar hebben de algen de meeste tijd gehad te groeien. Als dit in een zonnige periode droog wordt, zorgt dit enig reliëf.
 Na een kleine 2 uur klimmen, waarbij we regelmatig handen en voeten gebruiken, komen we op de top. We hebben een schitterend uitzicht over Wineglass Bay, dat er, in vergelijking met gister, nog mooier bij ligt, omdat er geen wolkje aan de lucht is. Na even uitgerust te hebben gaan we na een minuut of twintig weer naar beneden. Waar je normaal gesproken denkt: " He, lekker bergafwaarts!", is het dit keer minstens net zo lastig als naar boven.
Na de wandeling rijden we richting de camping Friendly Beach, waar we heerlijk in het zonnetje kunnen zitten.
Ondanks een slechte nachtrust (volle maan??!!), maken we een wandeling over het strand.  We komen bij een rotsformatie waar we even pauze nemen, wat foto's maken en van het uitzicht genieten.
Ineens zien we een grote splash in het water. Als we eens goed met onze ogen geknipperd hebben, komt een humpbackwhale met zijn bovenlijf uit het water en landt met een gigantische klap op het water. WOW!! Hoe vet!!  We kijken elkaar met een grote glimlach aan; dit is nou precies wat reizen zo fantastisch maakt! Helaas, kunnen we jullie niet mee laten genieten. We zaten zo in het moment, dat we helemaal vergeten zijn foto's te maken........
De walvissen zijn, op dit moment, op de terugweg naar het zuiden en zwemmen met duizenden tegelijk langs de oostkust van Tasmanie. Ook al hebben we ze een aantal weken geleden al gezien, het blijft een prachtig gezicht. En dat wij even van 'onze eigen privé' walvis op de verlaten rotsen hebben mogen genieten..... Uniek!

Dinsdag verlaten we Freycinet en rijden langs de kust omhoog naar St Helen. Het prachtige weer van de afgelopen dagen is nu vervangen door regen, heeeeel veeeeel regen. Als we 's ochtends onze auto uitstappen, komen eenden aangevlogen om hun nieuwe, tijdelijke vijver in het grasveld te verkennen.
Donderdag gaan we op zoek naar een binnenprogramma; Platypus ( vogelbekdier) House.
Het vogelbekdier behoort, samen met de Echidna, tot de cloacadieren;  zoogdieren die eieren leggen. De cloacadieren komen alleen in Australië voor. Een aantal weken geleden hadden we al het geluk een vogelbekdier in de rivier te zien, maar hier kunnen we het dier echt eens van dichtbij bekijken en wat een grappig dier zeg. De snavel van een eend, het lijf van een otter, de giftanden van een slang en dan eieren leggen als een vogel.

Onze tijd in Tasmanie zit er weer op, tijd om terug te gaan naar het vaste land van Australië.
Maar, wat hebben wij genoten van het mooie Tassie!