" Dat doet hij anders nooit!"

Een bochtige weg, brengt ons de Atherton Tablelands op. Een heel ander landschap dan de afgelopen weken. We rijden tussen de bergen, weilanden en koeien door. Het doet ons denken aan Oostenrijk op een zomerse dag, ook al zijn we daar beide nog nooit in de zomer geweest. Als we langs lake Eacham rijden, vinden we een leuke camping voor de nacht.
Er is een grote campkitchen, waar een Duitser Remko vertelt dat hij die middag een 4,5 meter grote python bij het meer gezien heeft. De volgende ochtend maken wij dus ook de wandeling om het meer.
De wandeling rondom lake Eacham is mooi. Het water is erg helder, waardoor we meerdere schildpadden kunnen zien.  'Helaas' zien we de python niet.
Als we na de wandeling een frisse duik willen nemen, blijkt de plaatselijke jeugd, met grote gettoblasters, plaats te hebben genomen op het grasveld. Misschien zijn we daar toch iets te oud voor geworden......
We rijden door naar drie mooie watervallen, waar we meer rust vinden.
Van een Nederlands stel hebben we de tip gekregen naar Etty Bay te gaan. Hier schijn je de cassowarry gegarandeerd te kunnen zien. Het schijnt zelfs zo te zijn dat je op een gegeven moment denkt: "Heb je er weer een........".
Op de camping krijgen we een mooie plek aan het strand. Als we Keezborden, ziet Lieneke in haar ooghoek een heel vreemd kuikentje, gevolgd door een grote zwartharige vogel; de cassowarry. Remko staat in 2 stappen bij de auto om het fototoestel te pakken en dan begint de achtervolgingstocht waarbij Remko talloze foto's maak. De cassowarry en zijn jong scharrelen op hun gemak tussen de caravans en langs de gratis BBQ's op zoek naar een lekker hapje. De mensen bij de caravans zuchten inderdaad: " Is he there again?". Hij schijnt dus regelmatig langs te komen. 
Als we de volgende ochtend om 6.15 uur wakker worden, lopen de cassowarry's weer langs. Ook wij zeggen nu tegen elkaar: " Daar is hij weer".
Die dag rijden we naar Townsville en besluiten de nacht wederom door te brengen op de gratis camping aan het strand.
Onderweg maken we een uitstapje naar de 305 meter hoge Wallaman falls, de grootste waterval van Australië. Ook hier is het weer prachtig.
Als we op de gratis camping aankomen is het heerlijk, het zonnetje schijnt en er staat minder wind als de afgelopen keren. Tijd voor een strandwandeling voor etenstijd. 
In de verte komt een klein -schattig-  ceasar- hondje aangerend, precies zo'n witte als uit de reclame. Lieneke zegt nog tegen Remko:" Ahh zie je dat kleine hondje rennen, schattig zeg!" Na een aantal stappen ligt een mooie schelp in het zand, die ze opraapt. Als ze overeind komt, ziet ze het hondje ineens heel dichtbij en hangt hij het volgende moment in haar scheenbeen. Als het kleine hondje, met wel heel scherpe tandjes heeft losgelaten, maakt hij zich op voor een twee aanval. Lieneke is zo flabergasted dat ze op dat moment alleen maar kan zeggen: " Potver, die hond is helemaal niet schattig!" Het hondje zet de tweede aanval in en op dat moment is Remko gelukkig zo alert dat hij heel hard in het Nederlands tegen de hond schreeuwt:" HEEEEE, DOE NORMAAL JOH!"
Hij deinst achteruit en probeert weer aan te vallen, dit keer roept Remko: " GA WEG!".
 Dan komt het baasje aangerend.
Veel verder dan " sorry" en " dat doet hij anders nooit" komt ze niet. Als we het scheenbeen afgespoeld hebben, lopen we  terug naar de vrouw. We vragen haar gegevens; just in case. Op dat moment staat haar zoontje een vriendin van haar te bijten. Hoe was dat gezegde van de hond en zijn baasje ook alweer..............
In het scheenbeen staan een mooie rij tandjes en is inmiddels de volgende blauwe plek te vinden.