The Abel Tasman Track; we did it!

Dinsdagavond kunnen we, door vertraging, nog een half uur langer van Australië genieten.
Uiteindelijk stijgen we om 19.00 uur op en vliegen we in 3,5 uur met Air NewZealand naar Christchurch. Voor ons een stinkende, dronken zwever, achter ons een drieuur lang huilende, gillende, trappende peuter....
New Zealand, here we come!
In het vliegtuig zetten we ons horloge 2 uur vooruit, we hebben nu 12 uur tijdsverschil met Nederland en zijn daarmee letterlijk aan de andere kant van de wereld.
Bij aankomst worden we verwelkomt door de douane; " Wat komen jullie hier doen?" en " Wanneer gaan jullie weer weg?" wil de douanebeambte weten. Gelukkig kunnen we onze papieren met terugvlucht laten zien en heet ze ons daarna lachend welkom in Nieuw Zeeland. 
Onze bagage ligt al op de bagageband en hiermee moeten we door de controle. In het vliegtuig hebben we op een formulier vragen moeten invullen betreffende onze bagage. Op de vraag of we wandelschoenen en een tent willen invoeren, hebben we 'ja' moeten antwoorden. Reden voor de douane om ons mee naar achter te nemen en onze bagage eens door te spitten.
Onze netjes ingevouwen tent gaat mee naar achter, wordt gecontroleerd op modder en komt helemaal uitgepakt bij ons terug. De  strenge blik van de douanebeambte maakt ons duidelijk dat zij echt niet van plan is onze tent weer netjes in te pakken. Daar sta je dan om 1.30 uur op het vliegveld met je uitgevouwen tent........
Gelukkig hebben we een hotelkamer naast het vliegveld geboekt en kunnen we snel naar bed.
Na een kort nachtje halen we onze gehuurde auto op. Nieuw Zeeland zullen we met gehuurde auto en tent verkennen. 
Bij de autoverhuur blijken we een Mitsubishi mee te krijgen, gezien onze geschiedenis met Mitsubishi vinden we dit prima.
Direct rijden we Christchurch in om nog een aantal camping spullen te kopen. In eerste instantie doet Christchurch armoedig aan, overal zijn ingevallen gebouwen, lege panden en wegopbrekingen. Ineens realiseren we ons dat dit alles te maken heeft met de aardbeving van 22 februari 2011.  Een aardbeving van 6,3 op de schaal van Richter, waarbij 150 mensen omgekomen zijn.
Het centrum van Christchurch bestaat tegenwoordig uit containers en is heel gezellig; overal staan picknicktafels en bloemen. 
We hebben van iemand de tip gekregen naar een bepaalde outdoorwinkel te gaan. Aangekomen op het opgegeven adres blijkt de winkel hier niet meer te zitten. We vragen aan meerdere mensen of ze weten waar de winkel naar toe verhuisd is, maar niemand heeft hier het antwoord op; " Everything is so different after the earthquake!" antwoorden ze.
Uiteindelijk worden we op een winkelcentrum aan de rand van Christchurch gewezen, waar meerdere outdoorwinkels bij elkaar zitten. Hier slagen we!
Donderdag rijden richting Nelson; zaterdagochtend willen we beginnen met de Abel Tasman Track. De weg leidt langs de schitterende kust, wat is Nieuw Zeeland mooi! Bij Kaikoura zien we een waarschuwingsbord: Pas op voor zeehonden!
100 Meter verder zien we de zeehonden op de rotsen genieten van de zon! Wow, zo gaaf!!
Aangekomen in Nelson doen we boodschappen voor de Abel Tasman Track; een vijfdaagse wandelroute van 60 km door het Abel Tasman National Park. Gezien de teleurstelling van de Overland Track, zijn we nu extra gedreven een tocht uit te lopen. Bovendien is het een fijne gedachte dat de watertaxi bij nagenoeg alle hutten komt, dus mocht het niet gaan .....
We gaan met goede moed van start en genieten van het wandelen.
Het weer voor de aankomende dagen is goed, wat het zeewater nog blauwer maakt; goed voor de foto's! Het mooie weer heeft alleen een nadeel, na een half uur, lopen we met een doorweekt shirt. Aangezien we een aantal dagen lopen en we zo licht mogelijk willen reizen, hebben we dus niet voor iedere dag een schoon shirt bij ons. Bovendien zijn er geen douches op de camping.
Na 5 dagen lopen, zijn we iedere keer weer blij als wandelaars die ons tegemoet lopen, gewoon verder blijven lopen nadat ze ons gepasseerd zijn.
We lopen iedere dag ongeveer 12 km en komen aan het begin van de middag op de meest mooie campings, die alleen voorzien zijn van toilet. De laatste nacht brengen we door in Mutton Cove; een waar paradijs! Deze camping is direct aan het strand gelegen en gedurende de dag komen meerdere zeehonden het strand op om lekker uit te rusten. Hier ontmoeten we ook Brian, een 1/8 Maori, die de Abel Tasman Track met de kayak aflegt. Van hem mogen we beide een tochtje langs de kliffen in zijn kayak maken. Lieneke heeft tijdens haar tocht de zeehonden om zich heen zwemmen, heel gaaf!
Andere zeehonden klauteren op de rotsen om lekker uit te rusten. 
Brian zoekt ondertussen een maaltijd in de zee, hij komt terug met een aantal zee-egels en krabben. Hij vertelt ons hoe de Maori's de zee-egels eten, maar aangezien hij voor 1/8 Maori is, neemt hij alleen de lekkere stukjes.
Remko probeert ook een stukje, volgens hem: "Alsof je in de zee duikt en een slok zout water neemt!"
Woensdag komen we na 60 prachtige kilometers en kapot geprikte sandfly ledematen terug op de camping. We did it!
Trots, moe en voldaan! Dat moet gevierd worden met een welverdiende pizza! 
Jeroen, Marieke, Ibrahim, Arthur en Karin, bedankt voor deze onvergetelijke ervaring!